Rondreis Nieuw Zeeland

Inclusief een beetje vissen.

Een van de prachtige rivieren op weg naar Milford SoundVan 8 januari tot 8 maart 2012 maakten Frans en Marleen Schoonderwoerd met een camper een reis door Nieuw Zeeland. Natuurlijk gingen de vleigenlatten mee en in dit artikeltje doet Frans verslag van vooral het vis-aspect van hun reis. Op het kaartje hieronder staat de route globaal aangegeven en tevens een vijftal plekken waar hij gevist heeft en waarover hij in zijn verslag iets vertelt.

Vol verwachting kijk je er maanden naar uit en dan is het zover. Alles is gepakt, we gaan naar Nieuw Zeeland. Zo'n reis waar je het nog al eens over hebt, maar waar het eigenlijk niet zo gauw van komt. Het is ook wel een vreselijk eind weg, bij elkaar zo'n 30 uur reizen. Niet iedereen heeft daar zin in.

De verwachtingen houden gelijke tred met de spanning. Wat gaan we zien, wat ga ik vangen. In gesprekken ben je het toch al een beetje aan het inkleuren dus neem je een flinke lading visgereedschap mee, want het is daar toch een vliegvis Walhalla? Nou dat viel eigenlijk wel een beetje tegen.
De reis begon op het Noorder Eiland. De eerste rivier waar ik mijn geluk ging proberen was gelegen langs een privé stuk grond van een bevriende boer van een nichtje van ons, die al een paar jaar werkt in NZ (nr.1 op krt). Een bijna maagdelijk stukje water, want daar vist bijna nooit iemand. Het betrof een riviertje dat verdiept tussen de weilanden lag en vanwege de diepte niet bewaadbaar was. Helaas was het water niet helder door regenval dus “op zicht” was er geen vis te zien. Het was wel een mooie dag zo in the middle of nowhere maar geen vis.

Nadat we onze camper in ontvangst hadden genomen in Auckland hebben we met “een rondje boven langs” het Noorder Eiland gedaan met prachtige landschappen en kusten.

Daarna richting het zuidelijk deel met als stop onder andere Rothuroa met zijn vulkanische activiteit en geisers. Moest wel een beetje aan de hel denken met al die zwavellucht door het hele dorp. Lake Taupo is het grootste meer van NZ en is echt een visreservoir. Als je er de tijd voor neemt zou je daar met een bootje het meer op moeten gaan om grote vissen te vangen. Tijd schrijf ik, want omdat je dat absoluut nodig hebt om uit te vinden waar ze zitten, een gids kan ook maar ja $$$$$$! Ik heb mij dus beperkt tot de (wereld bekende) Tongariro River (nr.2).

Vanaf de brug zag ik ze al “staan”! Domme vissen worden natuurlijk niet zo groot dus dat bleef bij kijken en het vangen van een paar kleine regenboogjes maar vis is vis en ik prees mij al gelukkig en het weer was super. 's Avonds nog een poging en daar waar was ie dan. Een echt mooie regenboog van ca. 40 cm. en supersterk! Dat smaakte naar meer, maar helaas. Vissen in het donker vind ik sowieso minder want je mist toch een dimensie. Je moet er eigenlijk in juni/juli zijn wanneer vis vanuit Lake Taupo de rivier op trekt. Naar engels model hebben alle “pools” een naam.
Tongariro River De drang naar het Zuider Eiland werd al sterker want dáár waren de “echte” rivieren. Dus vanuit Wellington op de ferry naar Picton. Die plaats bereik je via een wirwar van eilandjes en fjorden van de Marlborough Sound. In de geest van Abel Tasman hebben we, aan de voet van het Abel Tasman National Park, een kanotocht gemaakt op de naar hem vernoemde zee. Hier hadden we onze eerste ontmoeting met een zwemmende zeehond. De eerste indruk was alsof die aangaf “wat motten jullie hier”! Gelukkig brak 's middags de zon door want het kuipzeil had niet de waterwerende werking die je daarvan mocht verwachten en het zeewater was kkkkoud.

Op weg naar de Buller River (nr.3), volgens de berichten een 4*en rivier, zie je natuurlijk een hoop leuke dingen. Ik noem maar even De Pancake Rocks, de Blow Holes (zeewater dat via een gat in een rots omhoog geperst wordt) en een groep zeehonden luierend op de rotsen van Cape Foulwind. Over Buller kan ik kort zijn: 0.

Verder op weg naar het zuiden neem je uiteraard de gletsjers Franz Josef en Fox even mee en kom je via een flinke omweg aan in de omgeving van Milford Sound (nr.4), een prachtig fjordengebied nog steeds aan de westkust. Dat is ook waar je de meeste “ Sandflies” tegen komt. Die zijn ongeveer net zo groot als een fruitvliegje en de vrouwtjes zijn vliegende Dracula's en na prik krijg je een uiterst vervelende jeukbult. Hier en daar is het zo erg dat je wel moet vluchten.

Op de route ook prachtige rivieren waarvan je zou denken, kassa! Ik ontmoette daar een Amerikaans stel, Robert en Mary uit Idaho die alleen vliegvissen op het vakantiemenu hadden staan. De ingrediënten waren in ruime mate aanwezig, van een dure 4x4, een halve
Simms catalogus aan visuitrusting tot gemarkeerde stafkaarten toe. Hele aardige mensen die graag hun kennis wilden delen en die hun inspanningen regelmatig beloond zagen. Zij gaven wel aan dat veel lopen en zoeken hun deel was. Ja, als je er echt voor gaat …… In een ander gesprekje vernomen dat de Mataura River (nr.5) ook een goeie was dus via de bekende plaatsjes verder naar het zuiden. De Mataura kwam in zicht en ook “Stu's World Famous Flyfishing shop”. Leuk klein rommelig winkeltje dat mij het meest deed denken aan de 1e winkel van Henk Peeters aan de Prins Hendrikkade.

Vlakbij was een camping met de Mataura op loopafstand. En weer was er bij daglicht weinig te vangen en na zonsondergang had ik met een F-fly succes, een stuk of 4 mooie beekforellen van zo'n 30/35cm. Terug naar de camping was nog even lastig omdat deze rivier hoge oevers had waar je niet zomaar tegenop kon klauteren en zeker niet in het donker. Eindelijk vond ik een geschikte plek en toen moest ik nog door het hoge gras terugzien te komen naar de camping met een heel bescheiden zaklampje. Op een gegeven moment dacht ik twee rugzakken te zien en zei ik “Hi guys” tegen twee gekleurde haspels met schrikdraad. We waren inmiddels op het voor ons meest zuidelijke deel van de trip aangekomen en de weg naar het noorden werd ingeslagen.
Mataura River De volgende bestemming was Mount Cook de hoogste berg van NZ. Prachtig gebied, alleen het weer zat niet mee. We hebben tijdens de wandeling ongeveer 1 minuut de piek van MC gezien. Waar veel bezoekers voor komen, is een tour naar de Walvissen/Potvissen aan de oostkust. Dat is echt een prachtig gezicht zo'n 25 meter lang beest op ongeveer 75 meter afstand van je te zien dobberen en duiken. Als je dat nog aan het verwerken bent word je aandacht alweer opgeëist door door het water scherende en springende dolfijnen, een groot spektakel. Tijdens wandelen in de omgeving kom je veel luierende zeehonden tegen. Die zijn soms moeilijk te spotten tussen al dat kelp. Een Chinees jongetje liep onnadenkend een beetje te struinen en ondanks onze waarschuwingen stond ie er bijna een op z'n staart. Ze zien er heel aaibaar uit maar kunnen toch heel lelijk doen.
Nog even iets over Didimo. Didimo is een soort snotterige alg die steeds meer rivieren vervuild. Door de explosieve groei wordt veel leven in een rivier verstikt. Het kleinste partikeltje kan er voor zorgen dat een hele rivier, vooral op de langzaam stromende gedeelten, er door overwoekerd wordt. Het “Department of Conservation”, een soort Staatsbosbeheer, probeert met de campagne “' Clean, Dry, Check”, van alles wat met openbaar water in contact geweest is, het probleem te beteugelen. Sommige rivieren zien er treurig uit.
De camper moest ingeleverd worden in Christchurch en daar werden we ook geconfronteerd met de vreselijke aardbeving die daar een jaar geleden had plaats gevonden. Overal zag je daar de sporen van. Per vliegtuid terug naar Auckland en vanuit daar nog even terug naar Matamata waar ons nichtje woont. We hadden nog een paar dagen en we zijn toch nog maar een keer naar de Tongariro gegaan. Helaas kon er geen vis gehaakt worden. Na een prachtige wandeling in het Tongariro National Park kwam het einde van de vakantie in zicht.
Even nog resumeren. Het is een prachtig land met een heel afwisselend landschap waar de stilte opvalt. Het is een land ter grootte van Frankrijk met ongeveer 4,4 miljoen inwoners, waarvan er veel in steden wonen. Ik heb in veel meer prachtige rivieren gevist dan ik hierboven heb vermeld, maar niet met een vermeldenswaardig resultaat. Mocht je besluiten daar heen te gaan voor het vissen, moet je je concentreren op een bepaald gedeelte waar je dan langer blijft. Succes stijgt waarschijnlijk met wat je er voor wenst uit te geven. Ik noem maar bv. gidsen of nog gekker, je ergens met een helicopter af laten zetten. Het rondtrekken met een camper geeft je een enorm vrijheids gevoel. En over het weer.... wij hebben ontzettend mazzel gehad en kwamen zelfs bruin terug.

Frans Schoonderwoerd

 

Google Maps