(Zalm)eitjes met Pasen 2009
Toegegeven, dit is geen bijster originele titel. Het is echter een goede samenvatting van de laatste jaarlijkse Meivliegdag op het Oostvoornse Meer. Na de overpeinzingen van Goede Vrijdag was het op zaterdag 11 april weer tijd voor een dagje hengelen onder de rook van Rotterdam. In het jargon van de ingewijden staat deze plas water ook bekend als het ‘OVM’. Dat klinkt niet alleen erg hip, het typt ook sneller. Vanaf hier dus OVM.
Zoals gewoonlijk doet er altijd wel een gerucht de ronde over dit viswater. In het voorjaar van 2009 gonsde het vooral op Internet: de meeste vissen worden ’s ochtends vroeg gevangen. Laten we dit, althans voor de 11e april 2009, direct ontzenuwen: er is de hele dag door gevangen en de mooiste forellen gewoon midden op de dag. Dankzij dit geruchtencircus werd het wel een OVM dag met het vroegste tijdstip van verzamelen tot nu toe.
Het aantal aanmeldingen (6) stelde al een beetje teleur, maar uit de opkomst bleek dat het nog erger kan: 3 heren kwamen uiteindelijk tezamen op de noordelijke oever van het meer. Hans Donner, Frans ‘Missing Link’ Schoonderwoerd en ondergetekende. Dat missing link suggereert niet dat Frans een schakel vormt tussen mens en (mens)aap, maar daarover straks meer. In ieder geval hadden wij het water voorlopig voor onszelf.
Rond een uur of negen dreven wij als de Drie Musketiers rond onder een bewolkte hemel met op de achtergrond het gesnater en getetter van allerlei soorten en maten watervogels. Hans en ondergetekende visten met het absolute summum van de vliegvis technologie: het zalmeitje. Kleuren chartreuse, geel en roze. Regelmatig volgden er aanbeten en de eerste forellen werden na een korte dril weer teruggezet.
Frans gebruikte echter een andere vlieg, een soort kriebelbeestje met een onbestemde kleur. Hij noemt het de ‘missing link’ en heeft er ooit tarpons mee gevangen. Wij stonden versteld van zoveel blakend optimisme…. Enfin, als echte Nederlanders toonden wij nu eenmaal respect voor elkaars opvattingen en ideeën. Onze scepsis bleek echter ongegrond. Na enige tijd hoorden wij Frans in een ‘bak’ tussen een dammetje en de oever iets roepen, waarbij hij overduidelijk een OVM tarpon aan de haak had. Na enkele spannende minuten schoot de forel echter los en zat hij hoorbaar te balen. Geluid draagt ver over water.
Afgezien van een enkele bui in het begin van de ochtend was het prima weer. De zon brak door en wij merkten geen echt effect op de aanbeten. In tegendeel. Alle (nou ja) Meivliegers vingen zo hun forellen. Hans liet zien hoe het moest met een prachtig gekleurde regenboog van ruim 54 cm. Tussendoor landde de Meivlieg vloot nog op een dammetje om de inmiddels wat stramme benen te strekken. Het lukte Hans hier om een exemplaar met een droge vlieg te verleiden. Het zonnetje en het gepeddel in het water eist zo zijn tol. In de loop van de middag daalde er een lome rust over ons neer. Het werd tijd om op te stappen en de dag op gepaste wijze af te sluiten. De keus viel op het nabij gelegen café ‘de Stormvogel’. Tussen de Rotterdamse tattoos en ander schoon volk werd de dag nog eens doorgenomen, onder genot van een hapje en drankje.
Op de ALV van 9 juni jl. kwam Frans naar me toe en vroeg: “Zeg eh, wanneer gaan we weer eens naar Oostvoorne?” Dat zegt eigenlijk al genoeg over de OVM dag… Hoewel ik hem er vooral van verdenk dat hij zijn ‘missing link’ weer eens op oorlogspad wil sturen.
Maarten Buijs