Vliegvissen in Slovenië
In afwachting van het verslag van de clubtrip van oktober plaatsen we dit recente artikel over Slovenië nog even op de voorpagina.
Met donderend geraas stort het water zich over de stuw. Over de volle breedte van de rivier tekent het witte, schuimende water zich af. Direct stroomaf komt de rivierbedding vanuit de diepte weer omhoog. “Een prachtige stek voor grote forel” denk ik. Juist de grote forellen huizen graag op diepe en voor het zicht beschutte plekken. Vanaf de brug boven de stuw heb ik een goed beeld van de rivier. Ik scan het water, wat met de hoge zon eenvoudig gaat. Links van mij in het diepe water zie ik een heel grote forel. “Tegen de 70 cm” denk ik hardop. Mijn hart bonst in mijn keel en ik weet niet hoe snel ik via de bosschages stroomaf van de vis het water in moet komen. Ik positioneer mijzelf een meter of 10 benedenstrooms van de vis en plaats mijn nimf, aan 10/00 tip, een meter of 3 voor de vis.
“Niet overwerpen!” Inmiddels is mijn vismaat ook op de brug gearriveerd en ziet direct mijn snode plannen. De nimf zinkt af en drijft langs de vis. Geen beweging. Opnieuw plaatsen, tikje naar links en iets verder dit maal. Ik houd mijn indicator in de gaten. Plots zie ik de vis een kleine zijwaartse beweging maken en tegelijk de indicator wegduiken.“Je hebt hem!” roept mijn vismaat. Mijn drietje buigt diep op de vis die, bijna niets vermoedend, rondjes zwemt in de diepe poel. Met 10/00 een grote vis haken is één, de vis landen is een ander verhaal. Ik besluit de vis te overrompelen door maximale druk te zetten. Dit is me wel eerder gelukt. De vis heeft dan niet door dat hij op een snelle wijze wordt genet of gestrand. Ik trek hard aan de vis en langzaam maar zeker win ik terrein, ik strip snel lijn binnen en enkele seconden later trek ik de vis half het grindbed op. De vis geeft nog enkele rake klappen met zijn kop en….Pats! “Net te gretig Dijkstra” mompel ik. De vis glijdt rustig terug de rivier in en verdwijnt onder de witte schuimlaag van de stuw. Ik ben de rest van de middag van slag en denk nog bijna dagelijks aan dit moment langs de Sava.
Het is een van de vele avonturen die ik eind september meemaakte in het fantastische vliegvisland Slovenië. Een week waarbij mijn vismaat Jan en ik het geluk hadden om verschillende rivieren en verschillende beats te bevissen. Mijn conclusie: ik ken geen fijner vliegvisland in Europa!
Meer dan de Sava en de Soca
Onder vliegvissers is Slovenië vooral bekend om de Sava Bohinjka en de Soca. Het land kent echter veel meer vliegvisrivieren. Tijdens onze trip hebben we gevist op: Unica, Savinja, Idrijca, Soca, de drie delen van de Sava Bohinjka en de Upper Sava. Het voert te ver om hier al deze stekken uitgebreid te beschrijven en te bespreken. Op internet is echter veel informatie te vinden. Zo zal begin februari 2012 de website www.vliegvisseninslovenie.nl in de lucht zijn, waar veel informatie op te vinden zal zijn.
Mijn favoriete stekken? Dat is een moeilijke vraag; maar een combinatie van Soca, Savinja en Upper Sava staat vrijwel garant voor een mooie tijd en vangst.
Soca
De avond valt over de Soca, een van de beroemdste en mooiste rivieren van Slovenië. We zijn twee uur geleden gearriveerd en kunnen het uiteraard niet laten om alvast een voorproefje te nemen van de rivier die we morgen de hele dag zullen bevissen. Naast een tweetal kleine vlagzalmpjes op de droge vlieg hebben Jan en ik verder niets gevangen. De schemering zet zich in en langzaam waden we heupdiep langs de oever terug richting de brug van Kamno waar de auto staat. Plots zien we één, twee forellen tussen ons en de oever cruisen. “Laten we nog even een streamer proberen Jan” stel ik voor. Forellen en dan vooral grote forellen belagen graag in de schemering (’s ochtends en ’s avonds) prooivissen langs de oevers. In de 15 minuten die we nog hebben, vangen we samen 4 mooie forellen en een 45+ vlagzalm.
De volgende dag, onder de stralende zon, worden we getrakteerd op het prachtige landschap van de Soca. Het bijzonder azuurblauwe water en de bergen, het kan eigenlijk niet fraaier. 
Het spotten van vis is nagenoeg onmogelijk in deze rivier. Alleen vanaf een hoger gelegen punt langs de oever of vanaf een brug geeft de Soca een kijkje in de keuken. De vissen zijn zeldzaam goed gecamoufleerd op de witte ondergrond. Het is iets waar al vele vliegvissers zich op hebben stukgebeten én op zijn afgeknapt. Nee, de Soca geeft niet gemakkelijk zijn schatten prijs. Ook Jan en ik moeten wennen, maar geleidelijk aan krijgen we de plekken door en beginnen we zelfs, als vage vlekken, de vlagzalmen te zien. Wat een enorme hoeveelheid vis staat er op sommige plekken. We vangen met de sparkle dun vele mooie vlagzalmen. Vissen die vaak kaarsrecht omhoog, vlak voor onze voeten de vlieg pakken.
Ook een zwarte Wooly bugger blijkt een gouden greep. Er huist veel forel onder de begroeide oevers. Op één stek vangen Jan en ik, schouder aan schouder, een half uur lang op iedere 2e worp een vis.
Ook op de Sava Bohinjka werken streamers. Ik krijg van een visgids een demonstratie en de goede man vangt op zijn 2e worp met een knal oranje streamer een dikke regenboog van ruim 50 cm. Inmiddels heb ik de nodige Amerikaanse literatuur aangeschaft en ga ik dat streameren in de toekomst nog veel “professioneler” doen!
Vliegen en ander materiaal
Over vliegen kun je heel ingewikkeld doen, maar daar houd ik niet van. Wij hebben tijdens onze trip vooral gevist met goudkop nimfen. Kleine, eenvoudige nimfen #12 - #16 deden het uitstekend. In de kleinere maten zijn die met tungsten koppen duidelijk in het voordeel. Deze vliegen zinken snel naar de juiste diepte. En dat is meestal strak tegen de bodem. Presentatie en leaderopbouw is daarbij essentieel. Vis je te ondiep dan vang je niets.
Als droge vliegen gebruikten we voornamelijk de Sparkle dun en Elk hare caddis, ook hier #12 - #16. Voor de visserij met nimf en droge vlieg is een 9 voet #4 hengel een prima keuze. Als je gaat streameren ligt een #6 of een #7 eerder voor de hand. Vooral omdat je in de Sloveense rivieren rekening moet houden met een dikke Huchen of een Marmorata (i.g.v. Soca)
Upper Sava
Bij Radovljica komen de Sava Bohinjka en de Sava Dolinka bij elkaar. Vanaf dit punt heet de rivier “de Sava”. Het is hier dat wij onze laatste uren in Slovenië doorbrengen voordat we naar het vliegveld moeten om onze thuisvlucht te halen. De Sava is hier breed, zo’n meter of veertig – vijftig. Het lijkt een diepe uniforme bak water dat langs stroomt, maar dat is schijn. Het is eigenlijk een verzameling van kleine rivieren in één. De brede rivier opsplitsen in kleine stukken is de truc. Een versnelling links, een grote kei rechts en een diepe poel recht vooruit. Van stek naar stek wadend werken we de rivier in de breedte én lengte af. Jan en ik vangen die ochtend vele forellen en vlagzalmen. Te kort is ons bezoek aan de upper Sava.
Overig
De vergunningen in Slovenië zijn goed te verkrijgen. Vaak kun je in hotels, VVV kantoren of tankstations terecht. De vergunningen zijn echter niet goedkoop en variëren van zo’n €30 tot €70 euro per dag. Je krijgt daar echter wel kwaliteit en veel water voor terug. Hier geen “gemier” met stukjes van nog geen kilometer. Nee, in geval van de Soca bij Tolmin heb je zelfs meerdere rivieren in je vergunning zitten. Sinds Slovenië de euro heeft ingevoerd is het land duurder geworden. De prijzen zijn echter gemiddeld te noemen en is het qua eten en drinken goedkoper dan Oostenrijk en Nederland. Omdat de Sloveense keuken onder invloed staat van de Italiaanse kun je er heerlijk eten.
Ook voor niet vissers is er veel te doen. Bergwandelen in de Triglav, raften op de Soca, een boottocht over het meer van Bled, de lipica paarden, of een bezoek aan de unieke grotten van Postonja zijn slechts enkele van de vele attracties van dit heerlijke (vis)vakantieland.
tekst en fotografie,
Mike Dijkstra
In de eerste week van oktober 2012 organiseert Mike een aantrekkelijke vistrip naar Slovenië. Hij doet dat vanuit zijn bedrijf "fishingadventures". Alle informatie is bij hem verkrijgbaar.