IJsseldag 2007
Ter voorbereiding op de volgende IJsseldag met de club, ben ik gevraagd om nog even verslag te doen van de vorige. Tja, wanneer was dat ook al weer? Drie jaar geleden of twee? De foto's die ik die dag genomen heb laten zien dat het zondag 22 april 2007 was. Het was een mooie zonnige dag.
Na verzameld te hebben in een restaurant ergens in de polder richting Kampen, werd besloten om in meerdere groepen de IJssel te gaan bevissen. Ons groepje ging in Kampen aan de slag, over de brug en dan rechts. Daar lag evenwijdig aan de dijk, een stuk land in de IJssel vanwaar je aan twee kanten kon vissen. In de snel stromende IJssel en aan de rustige kant richting dijk.
Bij het water gekomen ontmoetten we een local, die direct wist te melden dat we te laat waren voor de winde. Die was al weer weg. Dat was toch apart! De week ervoor kreeg Dick Feenstra, op verkenningstocht, nog te horen dat hij te vroeg was. De winde was er nog niet, dat zou nog wel een week duren. Van Sjoerd kregen we, op de thema-avond over IJsselvissen, later te horen dat juni de beste tijd is voor de winde. Wie het weet mag het zeggen.
We lieten ons door deze boodschap uiteraard niet uit het veld slaan. We hadden niet voor niets op voorgaande bindavonden allerlei IJssel-nimfen gebonden. Voornamelijk zwarte, soms met een red tag of met wat glim. In ieder geval goed zwaar. Een tungsten koppie en nog wat extra lood want de boel moest natuurlijk wel op een meter of drie, vier diep in de stroming van de IJssel aangeboden worden.
Het viel niet mee om dat zware spul te werpen. Een zware nimf onderaan en een lichtere daarboven. Ik zat nog wel eens in de struiken achter me (Watze, mede namens de fauna langs de IJssel, nog bedankt voor het helpen zoeken). Iedereen deed zijn best maar ik kan mij niet herinneren dat iemand wat ving. Ik in ieder geval niet en dat bij even zoveel aanbeten. Dat was op zich weer positief, ik had niks verspeeld.
Wegens gebrek aan succes werd er besloten om het ergens anders te gaan proberen en langs de rustige kant liepen we terug naar de auto's. Het water tussen het stuk land en de dijk was nog redelijk breed en vrij kalm. Behalve op de plek langs de kant waar we de ene hoge rug na de andere door het water zagen klieven. Paaiende brasem!
Nu weet iedereen die een beetje verstand van vissen denkt te hebben natuurlijk dat het geen zin heeft om op paaiende vissen te vissen want die hebben op dat moment wel wat anders aan hun hoofd dan eten. Ik denk op zo'n moment ook niet aan culinaire geneugten. Maar ja, je hebt een eind gereden en van tevoren de mooiste verhalen gehoord over de vangsten in de IJssel, en tot dat moment heb je nog geen stootje gehad. Dus je probeert het toch.
Het water ter plaatse was langs de kant hooguit een meter diep, stroomde vrijwel niet en de bodem was wellicht wat modderig. Niet echt een plek om met een leader van vijf meter lang aan de slag te gaan en de nimfen die we even daarvoor nog in de IJssel hadden laten zwemmen waren ook wat aan de zware kant. Dus in no time stond de hele groep met kloppend hart en trillende vingers z'n leader en nimfen aan te passen in een poging om als eerste een brasem te landen. Behalve ik dan. Tegen beter weten in gooide ik die hele tungsten zooi midden tussen de brasem en tot mijn eigen verbazing haakte ik een paar tellen later de eerste, netjes in zijn lip.
Het was een knappe jongen, ergens in de vijftig centimeter en al snel volgde de tweede. Ondertussen stond de rest inmiddels ook weer te vissen en om mij heen werd door iedereen wel brasem gevangen, allemaal ongeveer hetzelfde formaat. Mooie jongens dus. De rest van de middag hebben we hier doorgebracht, van verkassen was geen sprake meer. Uiteindelijk was ik met acht stuks spekkoper. Mijn leader heb ik niet meer aan de omstandigheden aangepast. Ik hou het er maar op dat ik precies op een hot spot stond.
We gingen naar de IJssel voor de winde en we vingen brasem. Dat is nou het leuke van vissen, je weet niet van tevoren hoe zo'n dag gaat verlopen. Ook als het anders is dan je had gehoopt, kun je een topdag beleven. Door een onverwachte vangst of gewoon door een gezellige dag met gelijkgestemden. Voor mij reden genoeg om de volgende keer weer van de partij te zijn. Eén ding weet ik zeker: ergens tussen januari en december zwemmen er een hoop windes in de IJssel.
Michel van Geel