Ervaringen op grote rivieren 2010
Voor het eerst ben ik een dag op de rivier geweest met de vliegenhengel. Met Tom Neumeier . Het artikeltje van Jan Mijinke in de INFO nr 1 2009 had me getriggerd. Ik wilde ook wel eens op die rivier gaan kijken. Voor de eerste keer vond ik het wel plezierig dat Tom met me mee wilde gaan want, oh jee, wat is die rivier groot als je er met je hengeltje voor staat.
Het was 11 september 2009 en het was redelijk weer. Helaas noordenwind. We hadden afgesproken in Abcoude en toen we eenmaal op weg waren, stelde Tom voor naar de noordoever van de Waal te gaan. Dit vooral in verband met de wind. In de buurt van Gorinchem gingen we naar een mooi zandstrandje tussen twee kribben, met in een van de hoeken een partijtje riet. Het water was niet echt helder, maar ook niet troebel. Op ondiep water was er wel wat zicht, maar er was te weinig zicht om vis te spotten. Dus werd het gewoon een kwestie van proberen.
Maar waar te beginnen op dat gigantisch grote water? Volgens Tom gewoon overal tussen de strekdammen. Niet al te gek diep, maar waar je ook staat, je kunt alle kanten op vissen. Voor je, achter je, links, rechts. Maakt niet uit, ze kunnen overal zitten. Tom vertelde dat hij menig visje verschalkt heeft gewoon werpend richting het strand, en op zeer ondiep water.
We visten met twee nimfen. Een stevige redtag onderop en een klein nimfje zo’n 40 cm erboven. Tom begon in de hoek bij het riet. Hij had geluk want bij een van de eerste worpen haakte hij al een kleine winde. Zo’n snelle vangst had hij nog zelden mee gemaakt. Natuurlijk heb ik hem verteld dat dat door mijn geluk brengend gezelschap kwam. We visten voor het overige overal tussen de strekdammen, op dieptes wisselend tussen een halve en ander halve meter water. Wellicht dat we bij taludjes iets dieper begonnen. En inderdaad alle kanten op werpend. Op die manier wist Tom op de eerste stek nog een zeer mooie winde en een grote brasem te verleiden. Vooral de brasem gaf zich niet makkelijk gewonnen en vocht voor z’n leven. Niet wetend natuurlijk dat hij alleen maar even op de foto hoefde. 
Intussen had ik zelf nog steeds geen aanbeet gehad. Het was maar goed dat Tom erbij was want anders had ik er op een gegeven moment niet meer in geloofd. Later in de middag zijn we nog naar een andere plek een paar kilometer oostwaarts gegaan. Even voorbij het plaatsje Vuren. Dat was en iets kalere plek. Alleen maar twee sterkdammen met een strand ertussen en nergens riet of andere begroeiing. Ook hier hebben we het hele water naar alle kanten af gevist. Tom ving daar nog een mooie winde en deed bovendien een wel heel bijzondere vangst van een klein botje.
Bij mij wilde het nog steeds niet lukken. Op zo’n dag krijg ik altijd iets fanatieks over me en op mijn verzoek bleven we op deze stek dan ook zo lang mogelijk door vissen. Maar uiteindelijk moest er dan toch een keer gestopt worden en zoals gewoonlijk riep ik nu ook: “Nog tien worpen en dan kappen we er echt mee”. En jawel hoor, bij een van de laatste worpen richting rivier, op een diepte van rond de twee meter, op een schelpenrijk talud, haakte ik mijn allereerste grote winde. Dat was echt even kicken. Na uren en uren proberen op dat grote water toch nog zo’n mooie vis te vangen.
De logica van het vissen op zo’n grote rivier heb ik al met al deze eerste dag nog niet kunnen ontdekken. Als je de vis niet kunt zien is het m.i. een behoorlijk gok om je stek te kiezen. Natuurlijk moet je tussen de strekdammen zijn. Maar tussen welke wel en tussen welke niet? En als je er eenmaal tussen staat, ziet het er allemaal behoorlijk het zelfde uit. Op de schelpenbanken na dan, die op onze tweede stek ruim voor handen waren. Maar misschien dat Tom toch nog wat tips kan geven over de stekken keuze en de vistactiek.
Begin mei 2010, nu ik dit opschrijf, is er op de rivier nog weinig te vangen. Maar zodra dat verandert, hoop ik er snel weer heen te gaan. Want na die eerste vis in het najaar van 2009 heb ik de kriebels wel behoorlijk te pakken.
Jan van Westerop
Ervaringen op grote rivieren: Tips van Tom.
Naar aanleiding van Jan’s verzoek, nog wat tips te geven over het vissen op de grote rivieren, het volgende. Als het zo eenvoudig was hier nog even te duiden hoe of wat dan zou iedere visser inmiddels wel z'n visje vangen. Ik kom net terug van 4 daagse trip met Dick en Robert in Duitsland, en hoor van hen en passant hoe ene Johan Suk (oud clublid) iedereen verbaasde als er gezamenlijk gevist werd. Hij ving zich volgens beide namelijk bijna altijd klem, terwijl anderen het nakijken hadden. En Johan had er geen problemen mee als je z'n stijl, materiaal, vliegen of nimfen kopieerde en je mocht het ook rustig op z'n stek proberen, alleen waar je dan vurig op hoopte, gebeurde kennelijk niet. Hoe dat komt, wie het weet mag het zeggen!
Voor wat betreft de Waal. Jan heeft mijns inziens al goed beschreven hoe we te werk gingen, waardoor het verschil tussen wel of niet vangen waarschijnlijk draait om details die ik ook niet zo 1,2,3 kan benoemen. Details die te maken hebben met gevoel, en viservaring in het algemeen of ter plekke. Waar zie of vermoed je dat de windes zich graag ophouden. Denk hierbij aan loop van de keerstroom, wierbedden, schelpenbanken en (on)dieptes. Ook hoe je, je nimf(en) laat hobbelen, zwemmen of meedobberen, zal van invloed zijn. En altijd scherp blijven en heel goed spotten, alert op kringen of schaduwen onder water. Helderheid (doorzicht) van het rivierwater kan ook medebepalend zijn, en dat kan door stroming en invloed van schepen per kribvak of dagdeel wisselend zijn. Zelf heb ik sinds vorig jaar een gepolariseerde amberkleurige zonnebril (uit USA voor 19 dollar) en er ging “echt” een wereld voor me open. Ik zie nu veel meer onder water en vang daardoor beduidend meer dan voorheen. Blijf dus altijd zoeken, nooit te lang op dezelfde plek of in een kribvak blijven als je dit hebt afgevist. Met andere woorden zoek de vis op, maar dit is m.i. tegelijkertijd een open deur en een gouden regel, zeker in het vliegvissen.
Tom Neumeier