Wenne 2008

Wat deden wij verkeerd?

Het laatste weekend van september hadden Jan van Westerop, John Ruigrok en ikzelf afgesproken te gaan vissen in de Wenne. De Wenne is een klein smal riviertje in het Sauerland, waar Forel (ook zeer grote) en veel Vlagzalm aanwezig is.

Zo’n 12 jaar geleden had ik met mijn, inmiddels overleden, vismaat Gerrit Wichart, tijdens één van onze vele vistrips in dit riviertje bij het gehucht Wenholthausen, twee dagen gevist. Wij hebben toen zittend in het gras van een schapenweitje, aan de kant van de rivier de ene na de andere Vlagzalm gevangen. Begin juni van dit jaar ben ik uit nostalgie weer naar dit plaatsje teruggegaan, het Hotel zur Post stond er nog steeds en ik heb daar twee dagen prima gevist, Vlagzalm en zelfs een Forel van 48 cm!!!!

 

Met deze ervaringen in het hoofd reden wij op zaterdag 30 september in de namiddag hoopvol naar Sauerland, waarbij ik mijn vismaten voorhield, dat ze voor het éérst Vlagzalm zouden gaan vangen! Na aankomst in het Hotel bespraken wij tijdens een uitstekend diner(wild) de tactiek voor de volgende dag en s`avonds aan de stamtafel kwamen ook de vliegendozen nog even tevoorschijn.

Zondagmorgen was het kil, maar helder weer, en de zon zorgde al gauw voor een prachtige dag. Onze verwachtingen waren hooggespannen en aan de rivier gekomen zagen wij de Vlagzalmen staan. Maar na enkele uren vissen bleken ze totaal geen interesse te hebben in onze vliegen. In de loop van de dag bleek van ons drieën alleen ik zelf een aanbeetje te hebben gehad. Pas ’s avonds, rond een uur of zeven, het werd al wat donker, was er een soort evening rise en ving ik een paar mooie Vlagzalmen en ook Jan, die niet van ophouden wist, ving in het donker enige Vlagzalmpjes!

`s Avonds aan het diner aten en dronken wij onze frustraties van ons af en namen ons, met het glas in de hand, heilig voor, het morgen anders en beter te doen. Ik had `s avonds hele kleine mugjes op het water gezien (een soort knuit) en de Vlagzalm aaste daar behoorlijk op, dus stelde ik voor een klein, kleiner, kleinst en lichte, hengel voor 2/3 lijn, tip 10-12 honderdste en de kleinste vliegen die we hadden haakje 18-20.

De volgende dag prachtig weer en wij gingen weer vol goede moed aan de gang, maar wij vingen NIETS, terwijl er genoeg zwom in het zeer heldere water. In de namiddag zag ik op een plek in de rivier een vliegvisser staan, ik vroeg aan hem hoe het ging, hij antwoordde met, goed een stuk of twaalf Vlagzalmen en de nodige Forellen, da`s even slikken en je even groot houden, dus ik antwoordde: Oh, dat is leuk. Even later sprak ik Jan en vertelde wat ik gehoord had. Jan reageerde hardop wat ik dacht, die vent lult uit zijn nek of zoiets. Met deze gedachte houden wij het voor gezien en gaan terug naar ons Hotel om onze spullen in te pakken.

Terwijl wij de brug bij het Hotel overlopen, zien wij de vliegvisser die ik even te voren gesproken had, in het water staan en later vertellen wij John, die bij het Hotel was blijven vissen, over de vangsten van deze man, waar wij niet in geloofden. Nou, zegt John, hij kwam hier een half uur geleden het water instappen en binnen een half uur ving hij drie mooie Vlagzalmen. Dus ben ik naar hem toegelopen om hem te vragen waar hij mee vist, en hoe hij dat doet. De man vertelde John dat hij vist met vliegjes op haakje 24-26! Met een tip 8 honderdste, uiteraard met een hengel voor een twee lijntje en dan hoogstens een meter of 5 tot 7 stroom opwaarts werpend. Uiteraard was onze mening over deze man als een blad van de boom omgeslagen, van opschepper en fantast, tot een specialistische super Vlagzalmvisser, die altijd de waarheid spreekt!

Maar de moraal van het verhaal is dan toch, dat wij alledrie ontzettend opgelucht waren, omdat wij wisten waarom wij twee dagen voor Jan( mag ook zijn Koos en John) met de korte handjes hebben staan gooien!

Zo blijft vliegvissen boeiend.

Koos Rood

Google Maps